فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی
هنرهای نمایش و محدودیت به عنوان محرک و انگیزه[1]
مترجم:
شاهرخ امیریان دوست[2]
مصطفی انور[3]
چکیده
دو دسته محدودیت در هنرهای نمایشی وجود دارند: محدودیت‌های فیزیکی از یک سو و محدودیت‌های مربوط به استعدادهای فکری و عاطفی هنرمندان از سویی دیگر. مرزهای فیزیکی به نوبة خود، به موانع مادی (مانند نوع فضای اجرا و ابعاد آن) و موانع ایجاد شده توسط آناتومی و مورفولوژی (شکل‌شناسی) هر هنرمند تقسیم می‌شوند. تجربه‌ای که در تئاتر ملی واسیل الکساندر[4] کسب شده بود، بر اهمیت توانایی بازیگران در گذر از حالات مختلف ذهنی که با سنین مختلف انسان همراه بوده، تأکید میکند. بحث محدودیت‌ها، شامل مباحث جدید نیز است. سهم فناوری‌های جدید در تکامل تئاتر اثبات شده است. به‌طور خلاصه، تجربة تسهیل شده توسط نمایش سیاره رؤیاهای گمشده، به منظور دفاع از عدم تمایل به استفاده نابه‌جا از وسایلی مانند ویدیو پروژکتور، اینترنت و غیره توضیح داده شده است. چالش‌های ناشی از ترکیب سه بعدی و تصاویر دو بعدی نیز آورده شدهاند. این دیدگاه مطرح است که فقدان کامل محدودیت‌ها و نیز نحوة برخورد با آن‌ها می‌تواند، جلوی پیشرفت تئاتر را بگیرد.
کلمات کلیدی: محدودیت، تئاتر، صحنه، فرمها.
[1] . THEATRICAL COLLOQUIA. Performing Arts and Limitation as A Motive. Ion MIRCIOAGĂ. Professor PhD, Faculty of Theatre, George Enescu National University of Arts, Iași.
DOI number 10.2478/tco-2020-0017.
[2] . پژوهشگر مطالعات هنر، دکتری پژوهش هنر، دانشکده هنرهای تجسمی، دانشگاه تهران، ایران
[3] . کارشناسی ارشد کارگردانی نمایش، دانشگاه هنر و معماری کمالالملک نوشهر، ایران. ایمیل: mostafaanvar27@gmail.com
[4]. Vasile Alecsandri National Theater