فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی
نوشته های مشابه
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
بهنام ترابی علی عباسی
دانشجوی دکتری تخصّصی پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه،دانشگاه شهید بهشتی تهران،ایران
چکیده
سینمایِ آندری تارکوفسکی همواره سینمایِ یتیمان است، سینمای ِکودکان معصوم و انسان هایِ ستم دیده ای که در پی احقاق حقوق خویش‌اند. سینمایِ کودکانی که معصومیّت، ایمان و هویّت خود را در به دست استبداد حاکم بر زمانه خود از دست داده اند و اکنون به جستجوی راهی برای دستیابی به رستگاری جمعی خود و جامعة خود می گردند. هدف از این تحقیق، پاسخ به این پرسش است که سوژة معصوم چگونه در سینمای تارکوفسکی بروز کرده‌اند و چگونه می‌توان با مطالعة روانکاوانه سوژه هنری به مفاهیم عمیق‌تری از سینمای تارکوفسکی دست یافت؟ روش انجام این تحقیق از منظر هدف، کاربردی نظری و از منظر شیوه انجام، توصیفی تحلیلی بود. اطلاعات نیز به شیوة کتابخانه‌ای به‌دست آمد. نتایج نشان می‌دهد که سوژه های تارکوفسکی همچون انعکاسی از خویشتن هنرمند، به خوبی بیانگر مرحله ای از رشد شخصیّت هنرمند و شیوه ای برای بیان خواسته های اجتماعی هنرمند در بستر جامعه‌ای است که در زمان آفرینش هنری در آن به سر می برده است.سینمایِ تارکوفسکی پیوندهای عمیقی با کودکی و خاطرات جمعی مردمان سرزمین مادری او دارد تارکوفسکی از طریق مرور کودکی در پی راهی برای رستگاری انسان است.
واژگان کلیدی: سوژه هنری، آندری تارکوفسکی، بحران معنویّت، معصومیّت، نقدِ روانکاوانه.
کلید واژه ها
سوژه هنری، آندری تارکوفسکی، بحران معنویت، معصومیت، نقدِ روانکاوانه.
