فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی
نوشته های مشابه
نویسندگان
بهنام ترابی مینو خانی
نویسندة مسئول، دانشجوی دکتری تخصّصیِ پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
نویسندة دوّم، مدرّس دانشگاه، استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی(گروه فلسفه و پژوهش هنر، دانشکدة علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران_شمال)، تهران، ایران.
چکیده
رستگاری و الهیاتِ رهایی‌بخش ریشه‌ای کهن در آیین‌ها، متون مذهبی و سنّت‌های برآمده از نهادهای جامعه بشری دارد. الهیات رهایی‌بخش در کوشش است تا راهی معنوی برای نجات انسان از بحران‌هایِ روحی ارائه دهد. سینمایِ استعلایی در تلاش است با بیان معنویّت در سینما تصویری بی‌طرفانه از تلاش انسان برای رستگاریِ روحی را به تصویر بکشد. هدف از انجام این تحقیق، پاسخ به این پرسش است که مفهوم رستگاری و الهیات رهایی‌بخش در سینمایِ استعلایی چیست و چگونه مفهومِ رستگاری در سینما بروز کرده است؟ روش انجام این تحقیق از منظر هدف، کاربردی نظری و از منظر شیوة انجام، توصیفی تحلیلی بود. اطّلاعات نیز به شیوة کتابخانه‌ای به‌دست آمد. نتایج نشان می‌دهد که مفهوم رستگاری در سینما پیوندی نزدیک با مفاهیمی نظیر استعلا و امر متعال دارد، رستگاری در سینما کوششی فردی یا جمعی در راستایِ نیل به نجات از بحران‌هاست، بحران‌هایی که معنا را از زندگی سوژه ربوده‌اند و سینماگرانی نظیر برسون، درایر و کاپرا می‌کوشند تا در بستر ژانر استعلایی، با پیش‌کشیدن مفاهیمی اخلاقی راهی برای نجات نوع بشر از تباهی را در اختیار او قرار دهند، کنش‌هایی که سرانجام به رستگاری سوژه از بحران معنویّت می‌انجامد.
کلید واژه ها
رستگار، الهیات رهایی‌بخش، ژانر استعلایی، ایمان.