فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی
مارکی رامبوهود
ترجمه: شاهرخ امیریان دوست[1] – مصطفی انور[2]
- دکتری پژوهش هنر، دانشگاه تهران
- کارشناسی ارشد کارگردانی نمایش، دانشگاه هنر و معماری کمال الملک نوشهر
چکیده
این مقاله ایده‌های مینیمالیسم موسیقی (سادهگرایی) و ترکیب موسیقی با نمایش را بهعنوان ابزاری برای ارائة یک تحلیل دقیق از ساختار تئاتر در رابطه با اجرای تئاتر رابرت ویلسون، بررسی می‌کند و چارت تمرینی یا نمودار اجرایی ویلسون را از مراحل اولیة ورکشاپ‌ها(کارگاه‌ها) تا اجراهای زنده، با تأکید بر نمایشنامة انیشتین در ساحل، مادام باترفلای، آلستس و سوار سیاه نشان میدهد. به منظور ارائه نمونه‌های تاریخی از فیلم‌های آرشیوی، اسناد اصلی و مکاتبات استفاده شده و در این مقاله ایده‌های زمان ثابت و ترکیب‌شده که فضای نمایش ویلسون را بررسی می‌کند، استخراج می‌شود. هدف این تحلیل این است که تمرکز را از مفهوم داستان یا سودای معنا در آثار ویلسون دور کند و به جای آن پیوندهای دراماتورژیک را در میان ترکیب و ساختار تئاتر او ایجاد کند.
کلمات کلیدی: رابرت ویلسون، موزیک، ترکیب، انیشتین در ساحل، سوار سیاه.