گفت‌وگو با داریوش آشوری | زبان فارسی در مواجه با موسیقی

آرش احمدزاده

  ahmadzadeh.arash@yahoo.com

افزایشِ تقاضا برای یادگیری موسیقی در چند دهۀ اخیر منجر به ترجمه‌ و تألیف کتاب‌های متعددی در این حوزه شده‌است. به تبع آن انتخابِ واژگان و املا‌ء آن‌ها برای مترجمان و نویسندگان موسیقی به دغدغه‌ای جدی بدل شده ‌است. این مهم تا به امروز موضوع گفت‌وگوی بسیاری از استادان موسیقی‌ بوده‌است. با این حال، در برخی موارد، رویکردِ ناآگاهانه‌ در این امر موجب هنجارشکنی نگارشی و تاریخی در زبان فارسی شده‌است. از این رو در این گفت‌وگو با داریوش آشوری (زادة ۱۳۱۷ در تهران) نویسنده، اندیشمند، زبان‌شناس و مترجم، به سؤال‌های پرتکرارِ اهالی موسیقی در این­باره می‌پردازیم. آشوری در قلمروی علوم اجتماعی و فلسفة مدرن، از نظر دامنة واژگان و بهبود سبک نگارش به زبان فارسی کمک بسیاری کرده است. آشوری در آثار خود واژگان نوترکیبی چون گفتْمان، همه‌پرسی، آرمان‌شهر، رهیافت، هرزه‌نگاری، درس‌گفتار و مانند آن را به‌کار برد که پیش از این معادلی برای‌شان در زبان فارسی وجود نداشت.