نظریۀ هنر کلمنت گرینبرگ

اریخ دریافت: 02/03/1401 تاریخ پذیرش: 25/04/1401
تی.جی.کلارک
مترجم: لیلا غفاری
دانشجوی دکتری تاریخ تطبیقی و تحلیلی هنر اسلامی، دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران.

در نشریۀ پارتیزان ریویو، شماره ی پاییز 1939، مقاله ای به قلم کلمنت گرینبرگ با عنوان “آوانگارد و کیچ” به چاپ رسید، که چهار شماره بعدتر، در جولای-آگوست 1940، با مقاله ای گسترده تر پیرامون هنر مدرن، تحت عنوان “به سوی لائوکونی جدیدتر” پی گرفته شد. به عقیدۀ من این دو نوشته، بستر تجربۀ بعدی گرینبرگ را به عنوان یک منتقد تکان داده و خطوط اصلی نظریه و تاریخ فرهنگ را از 1850، هم زمان با کوربه و بودلر ، پیاده نموده اند. گرینبرگ “آوانگارد و کیچ” را بدون هیچ تلاشی برای تلطیف نمودن خصومت نیش دار آن با سرمایه داری، به‎عنوان بخش آغازین مجموعه مقالات انتقادی-اش، هنر و فرهنگ در 1961، مجدداً به چاپ رساند. “به سوی لائوکونی جدیدتر” دوباره چاپ نشد، احتمالا چون نویسنده احساس می¬کرد که بحث های آن در برخی بخش های آخرش، به طور خاص تر شامل هنر و فرهنگ مقالات “دانشگاه” یا “سزان” برای مثال، یا پاراگراف های خلاصه ای پیرامون “انتزاعی، بازنمایانه و غیره”، مؤثرتر ساخته شده اند. مطمئن نیستم که نویسنده، کار درستی انجام داده که بخشی را از قلم انداخته است: این طور به نظرم می آید که در دفاع از هنر انتزاعی و فرهنگ آوانگارد، این شرافت مندانه، شفاف و به طور شگفت-انگیزی متعادل است؛ قطعاً بحث¬های آن مستقیما کوتاه، و گاهی تقریبا تحت¬اللفظی شده¬اند، در مطالعۀ نظری مشهورتری که در هنر و ادبیات (بهار 1965) با عنوان خالی از لطف “نقاشی مدرنیست” به چاپ رسیده است.