فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی فصلنامه علمی مطالعات هنر و زیباشناسی
امیرحسین طبیبی[1]
دانشجوی کارشناسی ادبیات نمایشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. تهران، ایران
بهنام ترابی[2]
دکترای تخصصی پژوهش هنر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
چکیده
سینمای اریک رومر، سینمای اخلاقگرایی است، سینمایی که در آن همگام با مباحث تحلیلی اخلاقی، شخصیتها به بازشناختن خود و هویتشان میپردازند. شخصیتهای او کسانی هستند که فردیتشان بهطور مشخصی دچار بحرانهای وجودی گشته است. بزرگسالان گاها نابالغی که همچو کودکان کنجکاو در جامعة پر ستیز بزرگسالی، معصوم و گاه یتیم هستند. سینمای رومر، سینمای بازیافتن خود و پیرامون خود است. هدف از این تحقیق، پاسخ به این پرسش است که چگونه سینمای رومر میتواند مسیر بازیافتن هویت را نشان دهد. ما در سینمای او و در این فیلم بهخصوص، به دنبال خویشتن، امید از دست رفته و خوشبختیای هستیم که سالیانی است شاید به فراموشی سپرده باشیمش. همچنین در این نوشتار به انتخاب، ماهیت انتخاب و آگاهی به انتخاب میپردازیم و همچنین به معجزه در فیلم پرتوی سبز و در سینمای اریک رومر گریزی خواهیم زد.
واژگان کلیدی: بحران تنهایی، بازشناسی خویشتن، سفر اودیسه، اخلاقگرایی، انتخاب واقعی، معجزه.
[1] amirhoseintabibi@gmail.com
[2] Behnam.torabi1991@gmail.com