خوانشی بر نقشِ شهود در فرایند درک و دریافتِ معنای موسیقی

پویا سرایی

استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، آهنگساز، موسیقی دان، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی.

سرآغاز:

نکته‌ای بسیار مهم در این میان این است که هنگامی که نظریه‌پردازان از هرمنوتیک و ارتباط آن با معناشناسی صحبت می‌کنند و هدف از تأویل را کشف معنا یا معناها می‌دانند، که در نظریه‌هایِ جدیدتر ساختن معنا و معناها قلمداد می‌شود و سپس عنوان می‌کنند که موسیقی معمولاً معنا ندارد، این نکته را فراموش کرده‌اند که حین نظریه‌پردازی در مورد هنر، یا باید موسیقی از این قضیه مستثنی شود و یا چنین حکم‌هایِ کلی را متناسب با مبحث کلی هنر ارائه نمایند. این نظریه‌پردازان برای حل این مشکل است که تعریفی جدید از تأویل ارایه می‌کنند. احمدی این نظریه‌ها را این‌گونه بیان می‌دارد: «ما اثر موسیقی را به گونه‌ای شهودی درونی می‌کنیم» و سپس به یاری مفهوم تأویل در کلام هیدگر هرگونه فهم موسیقایی را تأویل می‌خواند و این سرآغازی است برای یافتن معنای جدید معنا در موسیقی (احمدی، 1391: 73).