سیده مرضیه حسینی[1]
دانشجوی کارشناسی نقاشی، گروه هنرهای تجسمی، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران، (نویسنده مسئول).
هانیه شجری[2]
دکتری فلسفه هنر، گروه فلسفه هنر، دانشکده هنر و معماری، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
چکیده
فرحِ اصولی از هنرمندانِ نوگرا در دورانِ معاصر ایران بوده که از دریچۀ نگارگری پا به عرصۀ هنرِ معاصر نهاده است. هدف پژوهشِ حاضر، تحلیل سه اثر انتقادی از آثارِ اوست که با اقتباس از سه نقاشیِ غربی خلق شده و فجایع تاریخِ غرب را به دغدغههای امروزیِ بشر پیوند میدهد. در این راستا با بررسیِ اسنادِ تصویری در منابعِ کتابخانهای و به روش توصیفی-ساختاری، اقتباس در این آثار را مورد توجه قرار داده و محتوایِ انتقادیِ آنها را بررسی نمود. نتیجه چنین حاصل شد که کاربستِ اقتباس از جانبِ اصولی در این آثار، تلاشی در جهت خلقِ زبانِ انتقادیِ نو با تکنیک نگارگریِ گذشتگان بوده است. نقاشیهایِ اصولی در شیوۀ اجرا، با نگارگری مکتب دوم تبریز در دورة صفوی، قرابت تکنیکی دارند و تلاش وی بر این بوده تا از این طریق، رابطۀ معناداری ما بینِ سنت و معاصریت برقرار نماید. از نظر محتوا و مضمون، این آثار کوششی در ایجادِ گفتمانی نو در نگارگریِ سنتی با موضوعِ هویتِ زنان بوده و از این منظر، مصداقِ بارزِ کارکردِ انتقادیِ هنر است. رویکردِ انتقادیِ جسورانۀ اصولی در ایجادِ پرسش از هویتِ زن در دورانِ معاصر، همان هدفِ زیباشناختی در آثارِ اوست.
واژگان کلیدی: نگارگریِ ایرانی، اقتباس، کارکردِ انتقادیِ هنر، هویتِ زن، فرح اصولی.
[1] . s_m_hosseini64@yahoo.com